Het leed dat carnaval heet

Huisgenootje als monteur, ik al peuter (picture by Blackberry)

Oke, laat ik het dan maar eerlijk toegeven. Ik haat carnaval. Ik haat de carnavalsmuziek, de onflatteuze outfits en mensen die non stop dronken zijn. Ik haat het dat carnaval in de winter is en je dus altijd gedwongen bent om zoveel te drinken dat je de kou niet meer voelt als je in je zusterspakje met blote benen over straat hobbelt. Daarom lieve mensen, vier ik dus geen carnaval. Nooit. Tot ik afgelopen vrijdag door mijn huisgenoten werd meegesleept naar een carnavalsfeest. Ik had van te voren gezegd dat ik niet aan carnaval doe. Ze moesten maar lekker met elkaar gaan, ik doe niet mee aan die onzin. Maar ja, vriendlief lag om half elf al in standje slaap vanwege een drukke stageweek en ik zat in mijn uppie op de bank. Oke, oke, een drankje dan. Eentje maar.

Maar wat moest ik aan? Ik ben geen typische student die een tas vol verkleed attributen onder haar bed heeft voor het zoveelste studentenfeestje. Ik wierp een blik op mezelf, in mijn roze pyjama op de bank. Ach waarom niet, dacht ik. Huisgenoot bleek nog een immens grote speen te hebben (in die tas onder haar bed) die ik om mijn nek hing. Met een oogpotloot tekende ik sproetjes op mijn wangen en ik vond dat ik toch aardig door kan gaan als peuter. De rest van de avond stond ik te hossen op bekende carnavalskrakers. In mijn roze pyamabroek. Tussen de zustertjes en stewardessen. Dat dan weer wel.

P.S. Bovenstaande foto's gaan me misschien nog helpen over mijn carnavalsvrees heen te komen. Ik zie nu in ieder geval dat je ook origineel carnaval kunt vieren. Welke outfit draag jij met carnaval?