Vrije Vrijdag

Opzij, opzij, opzij. Maak plaats, maak plaats, maak plaats. Wij hebben ongelofelijke haast.

Zo waren de afgelopen twee weken. Druk. Ik kan er lang en kort over praten, maar het woord druk says it all.

Vrijdag was anders. Op vrijdag sliep ik namelijk uit. Zat ik zomaar twee uur in goed gezelschap op een terras, in de zon, met een wijntje (en dat om 13:30 's middags, ik bedoel maar) en zag ik voor het eerst in weken weer eens de Zara van binnen. Ik kocht tulpen, verwende mezelf met een muffin en las een boek en een stapel nieuwe tijdschriften die ondertussen al niet meer nieuw waren.

Want ja jongens en meisjes, ik was een dagje vrij. Voor het eerst in mijn werkende bestaan was ik een dag niet op kantoor, terwijl we wel gewoon geopend waren. En dat voelde gek. 

'S morgens zat ik aan de keukentafel mijn werkmail te beantwoordden toen ik even tussendoor dit stuk van Lin las.Man, die kwam binnen zeg. Halloooo! Jolien! Dicht die computer, dicht! Je bent toch niet voor niets vrij?!

Wat een druktemakers, workaholics en bezige bijtjes zijn wij toch allemaal. Waarom altijd zo gehaast? Waarom moet er zoveel in een dag. Waarom vraag ik me elke avond weer af waar alle uren zijn gebleven? Misschien omdat we het graag goed willen doen. Succesvol willen zijn. In ons werk, op school of in een studie. In ons sociale leven. Of komt het omdat we nog jong zijn. Het gevoel hebben dat de wereld aan onze voeten ligt. Als we er zelf maar zoveel mogelijk uithalen.

Zoals Lin zegt:
''Er is niets mis met hard werken, ik doe het graag, er is niets mis met hoge eisen aan jezelf stellen, ik doe meer dan ooit, maar ik moet niet vergeten af en toe een dagje op de bank te blijven liggen met een pizza , een goede serie en een glas wijn. Take it easy.''

Moraal van het verhaal: neem ook eens een dagje vrij. Zal je goed doen. Echt.