Pasen op z'n Twents

Met mijn nichtje

De hele familie bij elkaar. Met z'n allen zoveel mogelijk eieren eten. Bietensalade van Oma. Moeiteloos terugschakelen van ABN naar de Twentse tongval. Zenuwachtig zijn voor de bekerfinale waarin onze club voor het eerst een gooi doet naar de beker. Mijn opa uitleggen hoe een blog werkt. Echt, er is geen opa die het allemaal zo goed begrijpt als die van mij. Me door mijn vader in een veel te groot Heracles T-shirt laten kletsen. Met drie volle auto's richting de Kuip in Rotterdam. Onderweg toeteren en zwaaien naar alle andere supporters en de honderden volgeladen bussen.

Ik woon in Rotterdam. Fiets al bijna 6 jaar tussen de trams en taxi's. Geniet van de drukte. Maar oh Twente, oh Almelo, wat ben ik toch gek op je. Het spijt me dat ik je maar zo zelden bezoek. En dat ik me soms irriteer aan de lange oooo of de ingeslikte n (ookal kan ik er zelf soms ook wat van). Sorry dat ik altijd maar blijf roepen dat ik nooit meer terug verhuis. En sorry dat ik altijd weer blij ben als ik na een weekendje Almelo, Rotterdam binnen rijd.

Ik ben ook gek op jou Almelo, echt waar. Ik krijg ook een fijn gevoel van binnen als ik van Rotterdam richting Almelo rijd. Zo van: oh ja, zo fijn is het hier. Als ik bij mijn ouders in de tuin zit en alleen maar vogeltjes hoor. En als ik bij de bakker, slager, schoenwinkel of in de H&M gezellig kan kletsen met de buurvrouw, een tante, een oud-klasgenoot of een vriendin van vroeger. Misschien, heel misschien, kom ik ooit nog wel bij je terug. Tot die tijd zie je me als Heracles speelt.